- ALBERTUS I. Imperator
- ALBERTUS I. ImperatorHunc pater Podulphus I. Austriâ A. C. 1283. Augustae donavit; ut vero se vivô Rex Romanorum eligeretur, obtinere non potuit. Electus dein a Principibus aliquot Imperator, contra Adolfum Nassovium, qui Austriâ illum excutere conabatur, eum praeliô victum interemit, hinc coronatus Aquisgrani A. C. 1299 Bohemiam aliquoties frustra tentavit, Ecolesiasticos autem Electores, bellô se adortos, A. C. 1301. coercuit: a Marchionibus Misniae, quos condemnaverat, fortiter repulsus. Philippi Pulchri Franciae regnum a Papa oblatum suscipere negavit; Helvetiis vero, apud quos novum Principarum moliebatur, gravis inprimis visus est; plurium Monasteriorum Advocatiâ obtentâ, et Comitibus aliquot, ut a se feuda acciperent, perductis, viam ad illum sibi parans. Hoc cum alii negarent, Suirenses etiam se subicere recusarent, iratus Praefectorum insolentiam, de qua illi conquerebantur, non castigavit: unde primi foederis fundamenta A. C. 1308. Quos conatus bellô vindicaturus eôdem annô a Iohanne nepote, cuius bona tutoris nomine adhuc detinebat, aliisque coniuratis trucidatus est eô locô, cui dein vidua Elisabetha filia Mainradi Carinthiae Ducis Coenobium Konigsfelden superstruxit. Pater fuit ex ea Friderici Pulchri, contra Ludovicum Bavarum, electi Imperatoris Rudolfi cognomine Mitis, Bohemiae Regis: Leopoldi, qui Sueviam Alsatiamque tenuit: Ottonis qui Stiriam nactus est: Henrici Coadiutoris Moguntini; Alberti Sapientis, qui stemma propagavit et Agnetis Hungariae Reginae. Successit Henricus VII.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.